Zajęcia poświęcone są analizowaniu wzajemnych związków między dyscypliną architektury a różnymi obszarami badań psychologicznych: psychologii poznawczej, psychologii społecznej i środowiskowej, neuropsychologii i neuronauki. Studenci zapoznają się z zagadnieniami związanymi z badaniami nad zachowaniem człowieka w środowisku (environment-behaviour studies). Podejście i koncepcje teoretyczne z obszaru psychologii są omawiane, a następnie konfrontowane i testowane w analizie wybranych przestrzeni architektonicznych i miejskich. Studenci są zachęcani do studiowania głównych pojęć psychologii architektury i poszukiwania analogii w teoretycznych koncepcjach definiujących architekturę oraz odwołujących się do doświadczenia architektonicznego.W trakcie zajęć studenci mają okazję zapoznać się z oddziaływaniem fizycznych, psychologicznych i kulturowych uwarunkowań ludzkiej percepcji wpływających na postrzeganie form architektonicznych i przestrzeni miejskiej.
Treści programowe
- Analizowanie związków między sztuką, architekturą, psychologią oraz interdyscyplinarnymi badaniami aktywności mózgu (neuronauki).
- Embodiment czyli ucieleśnianie w architekturze –przegląd czynników warunkujących wielozmysłową percepcję przestrzeni w doświadczeniu architektonicznym.
- Badanie uwarunkowań percepcji wzrokowej oraz możliwości oddziaływania poprzez wizualną perswazję.
- Analizowanie budynków i przestrzeni publicznych pod kątem doświadczenia wielozmysłowego.
- Definiowanie czynników kształtujących dobrostan psychiczny, interakcje społeczne i wzorce zachowań w przestrzeni architektonicznej i urbanistycznej.
Przedmiot oferowany jako seminarium obieralne.